δίχως ρότα και προορισμό
ενα απομεσήμερο ξεκίνησα
το όνειρό μου για να βρώ
Στις φουρτούνες η μοναξιά
αλύπητα να με χτυπά
κι εγω να γίνομαι σκιά
σαν την άμμο που αγέρας την σκορπά
και η στεριά μου τόσο μακριά
το όνειρό μου σύνεφο εκεί ψηλά
πως να πετάξει η καρδιά
ποιός θα της δώσει τα φτερά
(Κατερίνα Α.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου