στο βουνό που τριγυρνούσα.
Χίλια αγκάθια το καθένα
κιʼ όπως τάσφιγγα πονούσα.
Να περάσης καρτερούσα
στο βορηά τον παγωμένο
και το δώρο μου κρατούσα
με λαχτάρα φυλαγμένο
στη θερμή την αγκαλιά μου.
Όλο κοίταζα στα μάκρη.
Η λαχτάρα στην καρδιά μου
και στα μάτια μου το δάκρυ.
Μέσʼ στον πόθο μου δεν είδα
μαύρη η Νύχτα να σιμώνη
κʼ έκλαψα χωρίς ελπίδα
που δε στάχα φέρει μόνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου