έρωτας σαν καταιγίδα (Κατερίνα Α.)

Ο έρωτας σαν καταιγίδα μεσ' το κατακαλόκαιρο
πέφτει ξαφνικά η βροχή στην ξεραμένη γή
κι αυτή ρουφάει αχόρταγα
και ποτίζονται τα σπλάχνα της ...

έτσι και γώ πίνω μαγεμένη την αναπάντεχη αγάπη σου
πως να σταματήσω τον άνεμο το χιόνι τη λάβα απ'το υφαίστειο
βυθίζω ΄τα δαχτυλά μου σε καθε ιντσα του κορμιού σου ...
τα χείλη μου υγρά απο τα καυτά φιλιά του αναστεναγμού σου.

Κατερίνα Α.